- LUSTRUM
- LUSTRUMRomanis proprie quinque Annos solidos significat, sine respectu praecedentis Lustri. Ovid. Fast. l. 3. v. 165.Hic anni modus est; in Lustrum accedere debetQuae consumatur partibus, unae dies.Vide quoque infra Olympias. A' lustrando: quod semel intra hoc tempus Exercitus Rom. a Censore lustraretur. Postquam enim civium census eslet peractus, Censor sumptis sue, ariete et tauro, ter exercitum circuite, hasque tandem victimas Marti offerre solitus est: id quod dixêre, condere lustrum, Varro de Ling. Lat. l. 5. et Suet. Aug. c. 97. Item facere lustrum, in Monum. Ancyrano. Atque haec phrasis de solis censoribus usurpata cum censu peracto, frequentem populum lustratent, Gronov. in Liv. l. 1. c. 44. cum lusirum etiam aliis interdum attribueretur, ut apud Lucan. Civ. Bell. l. 1. v. 595.— Et Festo purgantes moenia lustro:Pontifices.Fiebat autem id, nisi funestus eslet annus: Itaque census aliquando agebatur, Lustrum non condebatur. Liv. l. 2. c. 22. Census actus eo anno: Lustrum Propter Capitolium captum, Consulem Occisum, condi religiosum erat. Hinc Lustri condendi cerimoniae, cum instituto politico describendi subditorum fortunas, non sunt confundendae; cum duo haec toties in Hist. Rom. tam exptesse distinguantur. Unde observavit quidem Censorin. Post lusirum a Vespas. conditum, desiisse priscum illud institutum; nempe oportebat paulatim exoriente Euangelio, ritus quoque paganicos paulatim contemni, et in desuetudinem abire: non tamen lustralis tum censûs cessavit exactio. Imo consuetudo agendi census per temporum intervalla, prout res exigeret, non solum in vet. Romae imperio, sed et novae, semper est servata. Testis est Greg. Nazianzen. Orat. I X. ad Iulian. Ε῾ξισωτὴν, qui Iulianus, ut et Helsenius, in Cappadociam missi fuerant, ut census agerent, et inter cives onera tributorum exaequarent: quod cum olim censorum, postea censitorum fuit munus. Idem Carm. ad Hellenium ait.Εὖχος ὦ Α᾿ρμενίης Ε῾λλην´ιε ὃς λάχες ἄιη,Στῆσαι ἡμετέρῃ μέτρα δίκαια φόρων.Decus ô Armeniae Helleni: cui obtigit terraeStatuere nostrae modum iustum tributorum etc.Vide Is. Casaub. Exercit. I. N. 93. Porro fiebat id in campo Martio, comitiis centuriatis: dicebaturque sacrum id Suovetaurilia, s. Solitaur ilia, quas voces infra vide. Nec omittendum, quod prisco more Duces, cum exercitum lustrarent, esent coronati. Unde Cassio exercitum lustranti lictor coronam inversam reposuisse legitur, apud Appian. Alex. Civ. Bell. l. 4. p. 640. Et Stat. inde l. 4. Sylv. 2. v. 62. lustra ipsa coronata vocat:Saepe coronatis iteres quinquennia lustris.Quodque per lustra computârint vett. Rom. vide de Lustro Iuliano, Romanoque, Ioh. Forbes. Instruct. Hist. Theolog. l. 4. c. 2. n. 3. add Casp. Barth. ad Stat. l. 3. Sylv. 5. v. 7. ubi quaturor lustris exponit annis viginti absolutis, et Ios. Castalion. Observ. l. 1. c. 10. Plura vero hanc in rem, apud Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 4. c. 17. et alibi passim, Pancirol. Rer. deperdit. c. de cibi cap. modo, Alex. ab Alex. Genial. Dier. l. 5. c. 27. Pomp. Laet. de Magistr. Rom. c. de Censoribus, Thom. Godvvyn. Anthologiae Rom. l. 3. c. 5. s. 2. Alios. Nec omittendus Vett. mos, qui non solum Natalem diem celebrârunt, sed et primo Lustro infantium munera Diiis obtulêrunt. Mart. l. 4. Epigr. 45. cuius Epigraphe ad Phoebum.Hictibi pro nato plenâ dat laetus acerrâ,Phoebe, Palatinus munera Parthenius.Ut qui prima novo signat quinquennia lustro,Impleat innumera, Burrus Olympiadas.Sed et Lustrum ganea est, de qua notione vocis, vide supra Ganeo, infra Taberna.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.